جایی خوانده بودم " پشرفت تدریجی، تواضع میاورد و پیشرفت ناگهانی غرور"

شاید بخشی از کلمات را فراموش کرده باشم اما مفهوم همچین چیزی بود که پیشرفت ناگهانی باعث تعالی روح و نفس انسان میشود اما پیشرفت ناگهانی به مانند سکوی پرتار ممکن از شخصتی گذشته مارا هم باخود به این موقعیت جدید بیاورد چنانکه کودکی بمانیم که یک دوربین 10 هزار دلاری در دست دارد!

به واسطه شغلی که دارم صفحه ای را بیهوده در اینستاگرام هدایت میکنم. زیاد اوضایش جالب نیست و برای تعامل کردن با دیگر هم صنفی هایم باید محتوایشان را نگاه کنم، نظر بگذارم یا پسند کنم. جدای از انبوع تعاملات غیرواقعی و بیروح دیگران برای هدف مشابه من کسانی را میبینم که به واسطه هر شرایطی به مال و ملال خوبی رسیده اند.

این شرایط میتواند یک پارتی خوب کاری، وام گرفتن، کمک از اطرافیان، هزینه خانواده یا مسیر میانبر و هرچیز دیگری باشد اما به طرز مذهکی همه شان علاقه دارند خود را تلاشگر و مسیرشان سخت نمایش دهند. انگار که همه میخواهند در یک گروه خاصی از افراد باشند که از صفر شروع کرده اند .

هرچند واقعیت این نیست. عده کمی از افراد واقعا از صفر آغار میکنند، عده کمتری ادامه میدهند و عده کمتری موفق میشوند. این صفر تا رسیدن به 70 و 80 شخصیت آنها را هم میسازد. شخصیتی فروتن، آگاه و بالغ نسبت به هدف و اخلاقیات چرا که خود تمام این مسیر را چشیده است.

اما این اکثریت که با گذاشتن محتوا از اموال خود نظیر کامپیوتر جدید، موبایل و دوربین و ماشین و .. سعی در این دارند که به مخاطب القا کنند با این مسیر به اینجا رسیده اند از دیدگاه من تنها مشغول فخر فروشی و خالی کردن عقده های خود هستند چرا که بعید میدانم عرصه را برای کسی بخواهند باز کنند. آنان از آن مسیر میانبر به شما چیزی نخواهند گفت، از شبکه ارتباطی و غیره بلکه صرفا با جملات تکراری و نمایش همان زندگی مشغول عزیز کردن خود پیش کسانی هستند که اهمیتی بهشان نمیدهند.