وقتی با یه فرد کمتر آشنا یا نیمه غریبه گرم میگیرم و یک ساعت بعد متوجه میشم چه چرندیاتی رو با ذوق تعریف کردم، مجدد برام یادآور میشه چقدر خوبه که کم حرف و کم دوستم.

بعد مدتی با خودم فکر میکنم واقعا تابحال تصمیم گرفتم عادتی رو در خودم ایجاد و یا از بین ببرم، اقدام کنم و در انجامش موفق بشم؟!

اونقدر زندگیم مینیمال شده که اگه اکسپلور گردی رو حذف کنم به درجات نامعلومی از کمال ارتقا پیدا میکنم. روابط خانوادگی محدود، دایره دوستی کوچیک، خاموش کردن نوتیفیکش ها، اشتراک ها و پیشنهادات اضافی شبکه های اجتماعی، تلوزیون ندیدن و دنیای بدون دورهمی های دوستانه

احساس میکنم معتاد دوپامین شدم.