تا جایی که حافظه ماجراجوی خانه نشین اجازه میدهد او هرگز برنده تست تربیت بدنی مدرسه یا ورزشکار قهاری نبوده است . 

بخشی از این را میتوانم پای نخوردن شیر مادر در نوزادی بدانم و یا اینکه اخیرا نوبتی برای پزشک گرفته ام تا مزاج ها و وضعیتم را بررسی کند . دستان باریک و بازو باریک ترم همواره یاداوری برای ssl بوده است تا جایی که شاید با همین دست باریک هم میتوانم احساسش کنم...

این دوگانگی گاه برایم لذت بخش بوده و گاه همچو پتکی بر روانم فرود می آید . احساس ظعف ، نداشتن برتری جسمی و فیزیکی در رقابت های مردانه همواره مایه آزار روحی شاهزاده خانگی بوده است . اینکه هیچوقت نتواستم خودم را از میله ای بالا بکشم یا مچ کسی را بخوابانم که سنش از من کمتر است و تازه اینکه ورزشکار هم نیست ...

 گاه و بی گاه در ذهنم خشونت سرکوب شده غوغا میکند و سودای فوران دارد ، آنطور که یک روز یکی از هرزه های نر خیابان را پیدا و آنقدر کتکش زنم که آنچه مغز مینامدش روی زمین بریزد .

 از آنسو اما ssl این بازو هارا دوست دارد . احساس لذت عجیبی میدهد که با آنها ظریف رفتار میکنم ، از وجود کوچک ترین مویی بر روی انگشتان و بازو شکایت دارم . میخواهم همه شان بریزند و انگشتانم باریک تر و ظریف تر شوند . نه ازآن استخوانی ها البته ...

بلند کردن ناخن هارا دوستدارم زیرا احساس بیشتری میدهد . انگار که خوی واقعی یا آن طرف شاهزاده نیست خوشش می آید و شاید ربطی به ssl نداشته باشد . دوست دارم رانم هم باریک تر شود . انطوری شاید بیشتر احساسش کنم.

اگر میانه رو باشم دوستدارم اندامی مناسب ، قدرتمند اما در همین اندازه و نه درشت و بزرگ داشته باشم . فکر میکنم 180 سانتی متر قد واقعا به اندازه کافی بزرگ هست ...