به تعداد انسان های روی زمین دریچه و زاویه نگاه وجود دارد که متر و معیار های مختلفی قابل سنجیدن و مقایسه کردن است. از نگاه کردن به مسائل از زاویه منافع شخصی گرفته تا تحلیل مسائل از دیدگاه فوق مذهبی، آنچنان مذهبی که هیچ منفعت طلبی شخصی درش دخیل نباشد و همه چیز را کفه ترازوی دینداری میسنجد.

نگاه کردن به مسائل پیرامون از یک زاویه دید و پنداشتن اینکه آن زاویه درست ترین نگاه ممکن است باعث میشود نتوانیم زوایای دیگر یک موضوع را بسنجیم. به طور مثال در یک مسئله اجتماعی-سیاسی منفعت ها و اقدامات مختلفی با نیت های مختلف باعث خلق یک پدیده میشوند و نگاه به این مسئله تنها از یک زاویه باعث میشود نه تنها برداشت تک بعدی از داستان برایمان ایجاد شود بلکه در هنگام ارتباط با افراد مختلف هم این نوع نگاه ثابت میتواند گستره دید را محدود کرده و گاهی باعث عدم تفاهم و ارتباط گیری درست شود.

مثلا در معقوله اقدامات سیاسی یک کشور نمیتوان صرفا یک عامل پیدا کرد و گفت " تنها به خاطر اقدام فلان شخص یا فلان کشور بود که آن یکی این کار را کرد" یا در مسائل اجتماعی تمام تقصیرات را گردن یک شخص، نهاد یا گروه انداخت.

کار در یک ارتباط گیری ساده میتواند سخت تر هم شود. مثلا یک فرد مذهبی تارک دنیا که هیچ لذت دنیوی ندارد و فارغ از مسیر تبلیغ دینش کار دیگری نمیکند قصد دارد با یک نوجوان اهل سینما و بازی ویدئویی صحبت کند.